сряда, 18 юли 2018 г.

СТАРИННИ ИТАЛИАНСКИ СОБСТВЕНИ ИМЕНА - ИДЕНТИЧНИ С БЪЛГАРСКИТЕ

Не съм ровила в италианските телефонни указатели, за да ги търся, макар че такъв метод е резонен и би спестил много усилия. Предлагам само имената, които лично съм чула или прочела в книги и вестнници. Много от тях са още в употреба, с тях се кръщават и съвременните италианци. Впечатлението е поразително:

Андреа (в Средновековието дори се е записвало Андрейа, точно като българското), Бата (мъжко име в Сицилия), Биаджо (Блажия, Благой), Бона, Дардано (невероятно име, идентично с етнонима на дарданите, още е в употреба), Дечо, Дичо, Джото (да, великият художник се е казвал Йото), Дзено (Цено), Делио, ("излел е Дельо хайдутин", спомнете си и треньора със същото име), Дино, Досио (Досьо), Енио, Енеа (разбира се,мъжко име), Йоло, Йола, Личо, Лича, Манчо, Мило, Минчо, Мара,
Мита, Недо, Нино, Тано, Трифоне, Чеко (Цеко) и пр.

Фамилни имена, които подсещат, че има или е имало и собствени имена с тоя корен:

Белокоджи (Белокожев), Бенчи, Дзани(Цанев), Дзанини,
Дзоки (Цоков), Велки, Ненчини, Карачоло, Ченчи, Чоли(Чолев), Шара,
и пр. Колкото до Булгари, Булгарели, Булгарини, те изобилстват във всякакви разновидности.

Коментарът, както се казва, е излишен.

Няма коментари:

Публикуване на коментар